Echte mannen eten wél kaas
Het ware verhaal van Maria en haar loverboy
In haar boek Echte mannen eten geen kaas (2008) vertelt Maria Mosterd hoe ze vanaf het begin van haar middelbareschooltijd vier jaar lang werd misbruikt door loverboy Manou. Het schokkende relaas van de Zwolse tiener werd alom voor zoete koek geslikt en het boek werd een grote bestseller.
De ontmaskering van een waargebeurd verhaal
Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink ging op zoek naar de feiten. Hij sprak vele betrokkenen, onder wie de twee beste schoolvriendinnen van Maria uit de betreffende periode, en ook loverboy Manou zelf. Op essentiële punten bleek Marias verhaal niet te kloppen. Haar eerste ontmoeting met Manou was niet toen zij twaalf was, maar bijna anderhalf jaar later. Er is geen enkele aanwijzing dat Manou een loverboy is of was (en hij houdt wél van kaas). Het zogenaamde permanente gespijbel op school is inmiddels door de rechtbank tot onwaarheid verklaard. Marias verhaal blijkt een bizarre mix van feiten en vooral veel fantasie. Echte mannen eten wél kaas biedt tevens een onthullende inkijk in de werking van de media.
Persrecensies
'Ik ben ontzettend blij met dit boek en ik wil ook iedereen aanraden het boek te lezen' Maria Mosterd op YouTube
'Boek van Maria Mosterd onderuitgehaald.' Nu.nl
Wat zich in haar hoofd afspeelt, de manier waarop haar verhaal is geworden tot wat het is, door wie ze beïnvloed is alles komt in Korterinks boek aan bod. [] Dat maakt het boek Echte mannen eten wél kaas oneindig veel interessanter dan de uitzending van Peter R. de Vries []. Hendrik Jan Korterink vertelt niet alleen de verhalen van de mensen die in Marias boek voorkomen maar ook van Maria zelf en van haar moeder Lucie. Daardoor is dit boek precies wat Echte mannen eten geen kaas bij nader inzien niet is: uiterst leerzaam voor meisjes die het risico lopen te vallen voor foute mannen (en voor hun ouders). Cut Out And Keep, www.coak.nl
In Echte mannen eten wél kaas doet Korterink wat veel eerder had moeten gebeuren: gewoon eens wat beweringen natrekken. [...] Juist dat is de hoge taak eerst en vooral van de pers. Al was het maar voor al die échte slachtoffers van seksueel geweld. Vrij Nederland