Josine Marbus

Josine Marbus (1966) schreef eerder de romans Winterkind, Oefenmeisjes en Borg, die in de pers alle zeer lovend zijn ontvangen. Ze wordt vaak geprezen vanwege haar intense stijl van schrijven. Marbus woont en werkt in Amsterdam en heeft vier kinderen.

‘Marbus schrijft met verve en is goed in staat spanning op te bouwen.’ Elsbeth Etty, NRC Handelsblad

‘Marbus weet op een geslaagde en suggestieve manier beelden op te roepen met weinig middelen.’ Jacob Moerman, GPD-kranten

Foto auteur ©orb!no

Zie ook: www.josinemarbus.nl

Hoe ontstond het idee voor De opvolger?

Het idee voor De opvolger is in de loop der tijd ontstaan, misschien al wel heel lang geleden. Ik ben zelf als kind aangereden door een brommer en onderweg naar het ziekenhuis hoorde ik het verhaal dat mijn vader ooit door zou zijn gereden na een aanrijding. Niet zo ernstig als in De opvolger en zeker niet met dodelijke afloop, maar wel doorgereden. Ik fantaseerde toen over vele versies van mogelijk overhoop gehaalde levens, veroorzaakt door het toeval. Ik heb er nooit over doorgevraagd, zelfs nu weet ik niet zeker of het werkelijk zo gegaan is. Dat mijn nieuwe verhaal ook vooral over dood en doodgaan gaat, heeft waarschijnlijk veel te maken met het overlijden van een goede vriendin van mij. De verbijstering over de onherroepelijkheid van het afscheid is iets waar ik me niet goed raad weet.De opvolger heeft een zware thematiek.

Kon je het verhaal ook loslaten tijdens het schrijven als je niet achter je computer zat?

Ik kan het schrijven heel goed loslaten wanneer ik niet aan het werk ben. Voor mij zijn het twee werelden. De omschakeling is soms lastig, om direct vanuit de schrijfconcentratie weer in mijn moederrol op het schoolplein te komen. Het kan wel gebeuren dat ik met de oplossing voor een plotwending of een slechte zin rondloop, maar niet met een bepaald gevoel dat het bij me op zou roepen. Tijdens het schrijven voel ik ook niet zoveel. De concentratie is belangrijker dan een eventuele inleving. Ik denk dat het vergelijkbaar is met het werk van een acteur die ook niet letterijk verliefd, moordlustig of depressief wordt van zijn spel.

Je hebt 4 kinderen. Hoe betrokken is je familie tijdens het schrijfproces?

Ze vinden het geloof ik wel stoer dat ik schrijver ben, maar de tijd voordat mijn boek af is, bestaat mijn werk niet echt voor ze; ze merken er weinig van. Ik werk wanneer zij op school zitten. Verder zien ze me praktisch niet achter de computer zitten. Ze checken wel regelmatig hoeveel exemplaren van de centrale bib. zijn uitgeleend. Ook bemoeien ze zich met het omslag en geven hun mening over foto's; ik mag niet te boos of verdrietig kijken, zo mooi mogelijk graag! Er wordt hier regelmatig 'boekwinkel' gespeeld en dan gaan mijn boeken als zoete broodjes.