In zijn nieuwste dichtbundel onderzoekt Guus Luijters wat spiegels onthouden, en wat wij in spiegels zien. Je kunt deze bundel, een cyclus over het jaar dat hij zestien werd, lezen als een vervolg op het veelgeprezen Lege stad­.

Maar op een dag knipten we/
onze regenjassen af/
en zetten zonnebrillen/
op midden in de winter/
knipten we onze haren kort/
en werden iemand anders/
die in onze plaats de dingen/
deed die wij niet durfden doen/
de wereld was van ons want/
wij stonden op de hoeken van/
de straat en tikten daar de maat/
met onze voeten kijk de trams/
de auto’s fietsen alles/
wat beweegt doet onze wil wij/
alleen op onze hoek staan stil//