Opnieuw beginnen: wie wil dat niet op een moment dat alles tegenzit? Een andere baan, een andere chef, andere collega’s. Maar ook: een andere partner, andere familie, een ander huis en misschien zelfs een andere naam.
In Filosofie Magazine verscheen in 2007 een artikel van de filosofe Marli Huijer dat onverwacht veel reacties opriep: ‘Opnieuw beginnen – De belofte van het onverwachte’. ‘Echt opnieuw beginnen,’ was Huijers stelling, ‘is slechts weggelegd voor de enkeling die bereid is radicaal te breken met zichzelf, zijn omgeving en zijn verleden. Maar zelfs wie dat kan, zal op enig moment merken dat het oude leven zich weer aandient. Het idee dat het verleden zomaar kan worden gewist is een illusie.’

Essay over levenswendingen
Samen met de voormalige literatuurcriticus Reinjan Mulder werkte zij de fundamentele vragen die in het stuk werden gesteld uit tot een boek. Waar komt het verlangen om alles nog eens over te doen vandaan? Komt elk nieuw begin niet neer op een herhaling? En hoe ga je in een nieuwe toekomst om met het verleden? Moet dat verleden grondig worden gewist, of moet het opnieuw worden geformuleerd? Maar hoe dan om te gaan met het geheugen, en met, zoals Elsschot schreef, ‘de weemoed, die des avonds komt wanneer men slapen gaat’?